De figuur stond op een 12 voet hoog schrijn aan de kant van de weg. De dagloner rustte op zijn dagelijkse weg naar zijn werk op de plaats van het Mariabeeld. Geïnspireerd door een visioen besloot Eberhard een huisje te bouwen op de plaats van het schrijn aan de weg.
De landheren uit de omgeving stelden hem een stuk grond ter beschikking voor deze kleine Mariahut in de wijk Krames, waarop Eberhard het kleine gebouw ("clausa") in 1442 voltooide met de hulp van de plaatselijke bewoners. Het was drie treden lang, twee treden breed, drie treden hoog en had aan alle kanten een piramidaal oplopend dak. Er was een raam in de zuidkant, terwijl de noordkant open was. Na de bouw van de kluizenaarshut verkocht Eberhard al zijn bezittingen en kocht een draagbare klok, een ijzeren kandelaar en een beeld van de Maagd Maria, gelijk aan het eerste beeld. Hij plaatste dit voor het raam aan de zuidzijde, en sloot de noordzijde af met een ijzeren traliewerk. Al snel kwamen de eerste pelgrims en zij lieten vaak offers achter voor het beeld. Nadat deze vaak waren gestolen, bouwde Eberhard een hut naast de Mariale hut en leefde daar als kluizenaar.
"Wonderen" in de Mariale hut
Na verloop van tijd kreeg de plaats een zekere bekendheid door de "wonderen" die er steeds gebeurden. De ontwikkeling werd onaangenaam voor de pastoor van Piesport, die vreesde voor een aantasting van zijn bekwaamheid en een vermindering van zijn inkomen. Daarom greep hij elke gelegenheid aan om het begonnen werk te verstoren.
Het volgende voorval is overgeleverd: Anna, de vrouw van Gotthard von Esch, werd ernstig ziek. Zij droeg haar kapelaan Nikolaus op een mis voor haar herstel te houden in de niet gewijde Mariale hut. In de loop hiervan, werd Anna genezen na het ontvangen van de communie. De pastoor van Piesport, Johann Ordonis, klaagde vervolgens pastoor Nikolaus aan bij het Offizialamt in Trier. Hierdoor werd hij schuldig bevonden aan het vieren zonder toestemming. Nikolaus bleef ongestraft, maar Ordonis slaagde erin Eberhards beeltenis van de Maagd Maria te laten overbrengen naar de parochiekerk van Sint-Michaël in Piesport.
Toen de landheer Wilhelm von Esch dit vernam, liet hij Eberhard opsluiten in een huis, in de heimelijke hoop dat zijn daad de bevolking zou mobiliseren tegen de pastoor van Piesport. De bisschop van Trier stond later zelfs toe dat het beeld werd teruggebracht naar het Mariahuisje. Eberhard werd vrijgelaten en hing het schilderij op zijn oude plaats.
Van Mary's Cottage naar de Kapel
Door de toename van het aantal pelgrims besloot Eberhard het Mariahuisje te vervangen door een kapel. Aartsbisschop Jakob von Sierk gaf zijn toestemming.
In 1444 werd de Mariahut afgebroken en werd een vierkante kapel gebouwd, vijf treden in de lengte en in de breedte. Het was niet gewijd.
Een draagbaar altaar werd gebruikt om de mis te kunnen lezen. Een andere uitbreiding vond plaats in 1447-1448. Er werd een kerk ("ecclesia") gebouwd, in de documenten kapel genoemd, die 26 treden lang en 12 treden breed was en binnenin twee altaren had. Er werd een toren van twee verdiepingen aan toegevoegd en een sacristie in de buurt. De in 1445 gebouwde kapel bleef bestaan, maar werd, naar wordt aangenomen, opgenomen in het totale complex en kreeg ook een altaar. Op 25 maart 1449 wijdde aartsbisschop von Sierk de nieuwe kerk in. Maria werd de belangrijkste beschermheilige.
Op 04.02.1451 vaardigde von Sierk een document uit dat de zaken van de kerkfabriek van Eberhardsklausen moest regelen.
Stichting van het klooster door de Congregatie van Windesheim
Na de dood van Eberhard bleef het aantal pelgrims toenemen, waardoor het noodzakelijk werd de pastorale situatie op lange termijn te organiseren. In die tijd was de stichting van het klooster in de maak. Het was waarschijnlijk aan kardinaal Nikolaus von Kues te danken dat in Eberhardsklausen een klooster van de congregatie van Windesheim werd gesticht. In 1456 zorgde aartsbisschop Jakob von Sierk ervoor dat de eerste Augustijner kanunniken uit de kloosters van Niederwerth bij Koblenz en Bödekken in Westfalen zich in Eberhardsklausen vestigden. Zij werden gevolgd door anderen uit Nederland.
In 1459 droeg de aartsbisschop de kerk met al haar rechten en goederen over aan de kanunniken van deze congregatie en plaatste haar onder het kerkelijk toezicht van het generaal kapittel.
In 1461 werd het nieuw gebouwde klooster opgenomen in het kloosterverbond Windesheim. Vanaf dat moment werkten de Augustijner kanunniken van de congregatie van Windesheim vier en een halve eeuw in Eberhardsklausen. In de 15e eeuw zorgden zij voor een vernieuwing van het kerkelijk en religieus leven. De monastieke ascetische levenswijze beleefde zijn hoogtijdagen. In de 16e eeuw bereikte Eberhardsklausen een uitstekende positie. De religieuze geestelijkheid werd actief in het hervormingsproces. Voorbeelden hiervan zijn St. Agneten in Trier, het St. Thomasklooster in Andernach, het St. Nikolausziekenhuis in Bernkastel-Kues en vele andere. Dankzij uitgebreide offergaven kon het klooster zijn grondbezit uitbreiden. Dit waren vooral wijngaarden aan de Middenmoezel. In de 18e eeuw bezat het klooster ongeveer 350.000 wijnstokken. In 1802 werd het klooster opgeheven als gevolg van de bezetting door de Fransen. De kloosterkerk werd de parochiekerk. In 1927 werd de parochie verheven tot de zetel van een dekenaat. De bloeiende bedevaart was bepalend voor de ontwikkeling van het dorp. Na verschillende belemmeringen voor bedevaarten tijdens de Franse periode rond 1800, tijdens de Kulturkampf en het nationaal-socialisme, werden de bedevaarten na de tweede wereldoorlog hervat. Sinds 1950 bezoeken jaarlijks zo'n 120.000 pelgrims en ongeveer 700 georganiseerde bedevaartsgroepen ons bedevaartsoord.
Oprichting van een nieuw klooster in augustus 2008
Op 15 augustus 2008 werd in Klausen het Dominicanenklooster "St. Catharina van Siena", een klein klooster, nieuw gesticht. De Dominicanen willen de bedevaart met hun aanwezigheid ondersteunen en Klausen als spiritueel centrum versterken.
Klausen is nu het grootste bedevaartsoord in het bisdom Trier. Het bedevaartseizoen begint in de Mariamaand mei en eindigt in oktober.