Hermann Schroeder-Büste

Hermann Schroeder, geboren in Bernkastel in 1904 en overleden in Bad Orb in 1984, is een van de belangrijkste Duitse katholieke kerkcomponisten van de 20e eeuw. Hij groeide op in een familie die openstond voor muziek en kreeg op jonge leeftijd pianoles en later orgellessen. Na het verlaten van de school studeerde hij eerst theologie en later kerk- en schoolmuziek aan het conservatorium van Keulen.
Al snel na zijn afstuderen maakte Schroeder naam als componist, organist en auteur van fundamentele artikelen over de hervorming van de kerkmuziek. In 1938/39 was hij kathedraalorganist in Trier en later directeur van de Stedelijke Muziekschool van Trier. Na de oorlog werkte Schroeder als organist en koordirigent en in 1948 werd hij professor aan de muziekacademie in Keulen. Karlheinz Stockhausen was een van zijn studenten op het gebied van compositie. Schroeder doceerde ook aan het Instituut voor Muziekwetenschap van de Universiteit van Bonn en publiceerde muziektheoretische handboeken. In 1984 werd hij lid van de Ereraad van de Duitse Muziekraad.
Schröders muzikale stijl wordt gekenmerkt door het principe van de zogenaamde vrije tonaliteit en heeft parallellen met Paul Hindemith, Harald Genzmer en Ernst Pepping. Naast 40 missen schreef hij talrijke motetten en koraalbewerkingen en Duitstalige passies. Zijn 100 composities voor orgel omvatten talrijke korte orgelwerken, koraalbewerkingen voor kerkdiensten en composities over gregoriaanse thema's.
Hermann Schroeder werd geëerd en onderscheiden met de Robert Schumann Prijs van de stad Düsseldorf (1952), een eredoctoraat van de Universiteit van Bonn (1974), het Bundesverdienstkreuz 1e Klas (1975) en Mérite Européen van de Europadag in Luxemburg (1982).